İki Ucu Aşklı Değnek....

vakitsiz can çekişen bu aşkın kıyısında
bir gece daha öpüp sensizliği dudaklarından
uzandım kedime bile ayrı düştüğüm yatağıma
şimdi ne güzel olurdu uyuyabilmek sen kokan bir yerlerde
ama korkuyorum
senden kaçarken bir ücrada uyuyakalmaktan
avuçta köz yarası uyanacağımı bilmek sabahsız yarınlara
desem ki sabah yok, uyanmayayım anasını satayım….
gözümün önüne gelmesinden korktuklarım
kor bir düşe düşürür beni acımasız.
senin anlayacağın iki ucu aşklı değnek.

haydaaa…
uykular,tutunup aşk kokan bir güvercinin paçalarına
yine gitmiştir dünyanın keşfedilmemiş bir yalnızlığına
bu aşktan bana,
yine yazmalar düşmüştür tadına,kokuna ve sana
ve ben,
dalgakıransız bir karadeniz limanına
fırtınada yanaşmaya çalışan bir taka
varıp varamayacağımsa meçhule yazılmış bir mektup

bu kimbilir kaçıncı sensizliktir düşen şiirlerime
ve bu kimbilir kaçıncı şiirdir düşen gözyaşlarıma..

evet yıkıldı ve biz kaza süsü verdik bu aşka
ama sensizlikte bu şehir değildi ki üzerime tonlarca dökülen
bu güne kadar tüm yıkıntılarını kaldıran bu güçlü omuzları çökerten
kumburgazın kumları…….
oysa biz çok güçlü bir harçla karmıştık kalelerimizi el ele o kumlarda
kağıt helva arası dondurma…..
pantolon ceplerimizden çıktığında aşkını saklıma gömen kumlar
şimdi hayatımın en güzel yanını sulara çekti gözyaşı olan yağmurlar

şimdi..
ruhumda hala can vermeyen bu aşk hissediyor artık ölüm korkusunu
ama ben çok özledim be tatlım sesinin kokusunu
hala soluğumda saklı aklımdan bir an düşmez adın
seni çok özledim KOKUSUNA MUHTAC OLDUĞUM KADIN ….