annem beni doğurmayacak
biliyorum
böyle yalnız bir öyküyü okur gibi
geçirecek bozkır akşamlarından
denize ulaşmayan nehirleri öğretecek birer birer
yeniden çocuk olmayı sözcüklerin sırlarıyla
işte böyle kayboldu zaman
içi boşaldı suyun
dağ eksildi
küçük ırmak sen bu elden gideli
bozuldu bahçeler bağlar
seni sevmek
mor bulutlardı erken
daha çok sevince içinin gökyüzünü
daha çok nehir gibi
daha çok derin
"Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam...
Yılmaz Erdoğan"
soğuk ve mazot kokan yatakhanelerde vazgeçtim çocuk olmaktan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!