Bütün zeminlerde okunabilsin diye sesiniz
Önce bir şey oldu yüzüm - asırlık duanın son okunuşu -
Ve bir cümlenin sonuna -A- sırf biraz daha dinlensin diye
Biraz daha unutulsun diye ölüm.
- O’nu unut. Gözlerimizi açarken... O acıyı...
- Ben...
Gözlerimizden çok korkuyorum gözlerimizi açmayalım
- Sabahları bir anne beklemiştik doğru ya -
Ağlarken yüzümüz cennete, ağlarken duvara
Çünkü çok utanırız Allah’ım -bir umut-
Biraz daha sussunlar diye, gitsinler diye içimizden.
- Bunu asla unutma... Cama dokunan küçücük ellerimizi.
- Yalan bu…
(Ellerimizden çok korkuyorum)
Belki hatırlarsın sen
Kavak ağacını, elmas gülüşleri, yorgunluğumuzu
O’nu...
Ve mutlaka
- Sarmaşıkları.
Unutamıyorum!
Evlerin önündeki ayakkabılarsa bütün bunlar
Titrek bir sesse hayat. Sadece buysa.
O zaman bir başka vazgeçerim senden
Senin ellerini bir başka bırakırım
Kıvrılıp anneme,
kıvrılıp annelere…
Kayıt Tarihi : 13.9.2007 02:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Gözlerimizden çok korkuyorum gözlerimizi açmayalım
- Sabahları bir anne beklemiştik doğru ya -
Ağlarken yüzümüz cennete, ağlarken duvara
Çünkü çok utanırız Allah’ım -bir umut-
Biraz daha sussunlar diye, gitsinler diye içimizden.'
Çok güzel anlatım. Tesirli de. Yaptım: Gözlerimi açtığım yere kapadım. Korku doldu içim, kapaklarım:
Gözlerimden çok korktum, gözlerimi kapatmayalım..?
TÜM YORUMLAR (2)