İki Şehir Tek Yürek

Bu nasıl aşk böyle,
Bazen yakında,
Bazen uzakta,
Km.lerce uzaktalar…

Kendince sevdiler,
İçin için sevdiler,
Resimlerde sevdiler,
Mesajlarda sevdiler,
Şiirlerde, şarkılarda,
Telefonlarda sevdiler…

Gözlerde sevdiler,
Bedenlerde sevdiler,
Gülümseyişlerde sevdiler,
Ruhlarda sevdiler...

Anlamadılar, anlatamadılar,
Belki de hiç anlatmayacaklar.
Ama onlar sevgiydiler, özeldiler.
Yüreklerine dokundular,
Sınırsızca yüreklerde seviştiler…

Sevgileri aynıydı hissettiler,
Ama yaşayamadılar,
Hayaller kurdular,
Hülyalara daldılar,
Gündüzü geceye,
Geceyi gündüze çevirdiler…

Gizli köşelerde,
Hoyratça, hovardaca sevdiler,
Düşlerde, ruhlarıyla seviştiler...

Yağmurlarda sevdiler,
Müziklerde, mumlarda,
Rüzgarla nefes nefese,
Nefes kokularını sevdiler…

Deniz kokusunda,
Dalgalarda, yakamozlarda,
Ay ışığında, yıldızlarda sevdiler…

Doyamadılar,
Yaşayamadılar,
Sadece sevdiler, seviştiler...

Ellerini kalp ritminin üstüne koydular,
El ele tutuştular.
Beklediler, bekleyecekler,
Mutlulukla avuç içi sıcaklığının,
Yürekleriyle birleşmesini…

Sevdaları o kadar büyük ki,
Ne mesafelerin önemi var,
Ne de geçmişte yaşadıkları mutsuzlukların,
Ne de çektikleri acıların…

Ayrı şehirlerde,
Aynı şehirlerde gibi sevdiler...
Ama biliyorlar ki sabır taşı çatlamazsa,
Deniz kenarında bir şehirde,
Yaşayacaklar sevgilerini…

Ayrı şehirde,
İki kişilik sevdiler…

Ve iki şehir,
İki yürek,
Tek kişilik şehre,
Tek yüreğe,
Tek kişilik ruha döndü sevgiyle…