İki şehir tek hasret Şiiri - Hakan Balta

İstanbul’da lodos var bugün, deniz hırçın,
Galata, Kız Kulesi’ne küsmüş sanki yokluğunda.
Bir vapur düdüğü bölüyor uykularımı Karaköy’de,
Martılar senin adını taşıyor kanatlarında,
Ben burada, bu yedi tepeli şehirde,
Seni soluyorum boğazın nemli havasında.

Ama aklım firari, ruhum çoktan yola çıkmış,
Biliyorum, sen şimdi Balıkesir’de bir baharsın.
Belki Ayvalık’ta, Cunda’nın dar sokaklarındasın,
Belki de Kaz Dağları’ndan inen o serin rüzgâr,
Değiyordur şimdi o güzel saçlarına.

Akşamları hüzün çökünce omuzlarıma,
Sığınacak bir liman arar gibi çıkıyorum dışarı.
Adımlarım beni hep Dereboyu Caddesi’ne götürüyor,
Çınarların altında senin hayalinle yürüyorum.
Bu cadde denize çıkar, rüzgârı serindir ama
Ben her köşe başında senin sıcaklığını arıyorum.

Burada Eminönü telaşı var, orada zeytin hasadı,
Benim pencereme gri binalar düşer,
Senin üzerine Değirmen Boğazı’nın yeşili.
Susurluk’tan geçerken içilen o ayran gibi,
Serinletmiyor içimi sensiz İstanbul’un yağmurları.

Marmara’nın bir ucu bende, diğer ucu sende,
Aynı denize bakıp farklı kıyılarda üşüyoruz.
Ne Boğaziçi’nin erguvanları avutuyor beni,
Ne de Edremit’in o gümüş renkli akşamları seni.
Gel, bitsin bu iki şehir arası mesafe,
İstanbul sussun, Balıkesir kavuşsun sevdiğine.