İki şehir Şiiri - Mehmet Halil

Ne çok ortak yönler varmış Viyana ile Ankara arasında,

• Viyana’da Saraylar yeşillikten görülmüyor, Ankara’da yeşil görülmeyen saksılarda bulunuyor.
• Viyana’da her yer bar ama bir sarhoş görebildik, Ankara’da içkiye para bulabilen az, ama, sarhoş çok…
• Viyana’da sadaka isteyen birine rastladık, Ankara’da sadaka için uzanan ellerden yol alamadık…
• Viyana’da ‘Krismis Stantları’* kuruluyor, Ankara’da Kriz masaları…
• Viyana’da bütün Saraylar önünde yılbaşı pazarları, Ankara’da coplu TOMA’lı korumalar sıralanıyor…
• Viyana Sarayları, Tiyatroları ve çocukları almış koltuk altına, bizde saraylar, yüzmeyi öğrensinler diye sanatçıları suya, çocukları ateşe atıyoruz sertleşsinler diye…
• Viyana’da kişi başına 58 bin dolar düşerken her yer rüzgar gülüyle donatılmış, acınacak durumdalar, bir nükleer santralları bile yok.
• Bizim saraylarda Şom ağızlılar, onların saraylarında ‘şeneburun’lar…**
• Viyana’da kişi başına 58bin dolar gelir, bizde dolsa ne olacak dolmasa ne olacak. Yastıklar inceldikçe üstündekiler daha dik duracak…
• Viyana’dakiler küçücük müstakil evlerde yaşar, bizde büyük büyük apartmanlar…
• Viyana 8 milyon nüfuzla 15 milyon turist ağırlar, biz 78 milyon nüfusla sinek avlıyoruz turistik alanlarda…
Ne çok ortak şey var iki şehir arasında, birbirini tamamlasalar, evlilik yapsalar da… Bizim geleneğimizde var fakir kızı zengin adamla evlendirmek ve böylece fakirleri mutlu etmek.
Ne diye gittim ki ben bu cenneti bırakıp o cehenneme, fazla duramadım, 8 günde döndüm geriye… Ne zor şartlarda yaşıyor o garibanlar… Bir bilseler bizdeki yaşantıyı, kamplarda yaşamak için sınırımıza yığılırlar…
Bizim müstakbel başkanımız, onların ellerinden tutmadan adam olamayacaklar… Hadi dünya lideri göster kendini…