İki Özgür Kuş Şiiri - Zehra Balsatar

Hangi rüzgar getirir bana kokunu
Hangi yağmur anlatır gözlerimin nemini
Hangi yalan sevdada arayacaksın teselliyi
Hangi gecenin olmadı sana da sabahı...

Hangisi ruha daha çok elem
Gitmenin acısı mı?
Kalmanın çaresizliği mi?
Ki ben seni hep taşırım sol yanımda.
Ağırlaşmış müebbet gibi şirin çehreni...

Kendimle kavgalı kendimle küsüm bu günlerde
Sana kızgın, kendime gönül koyarım yine de
Yokluğuna adım adım alışıyor insan.
Daha acısıysa alışmanın verdiği hissizliğe...

Derdim ki yıllar yılı
Kim şiir yazdırılabilir ki Zehra'ya
Kim değer ki bu saatten sonra
Kelam dizip, kalem oynatmaya
Değil mi ki sen sevdanın en hası
Sen özlem
Sen hasret
Sen pranga
Düşümde,
Düşlerimde...
Ver bana beni!
Kendim bile değilim gittiğinden beri...
Neydi diye soruyorum o günden beri
Seni sevdiğim kadar kendimi sevdim
Bendeki seni...

Şimdi iki tutsak kuş gibiyiz,
Kanatlarımız var uçamıyoruz.
Gökyüzümüz var bakamıyoruz.
Kafesimiz yok kaçamıyoruz.
Şimdi tutsak ama iki özgür kuş gibiyiz...