İki Nefes Şiiri - Mine Açıl

Hayatımın en duru, en sakin,
Kendimi dinlediğim gecelerinden biriydi...
Ne yapıp, ne edip yine aklıma gelmeyi başarmıştın!
Seni hatırladım...

Önce o güzel günlerimiz geldi aklıma, güldüm!
Hatırlamak bile o kadar hoşuma gitmişti ki...
Bir sigara yaktım senin şerefine....
Bir anda tutarsızca,
Bencilce davranışlarını hatırladım!
Durgunlaştım, bakışlarım sabitleşti...
Hatta gözlerim doldu!

Öyle bir nefes çektim ki sigaramdan,
Benim için artık sende yarımdın, sigaram da...
Sonumuzu hatırladım, bir nefes daha çektim!
Ne gözümde yaş, ne aklımda sen,
Ne de elimde sigaram kalmıştı!
Hayatımın en anlamlı, en kısa,
En etkili son sigarasını içmiştim o gece...

Aslında sadece sigaram değildi biten!
O gece sana da son verdim, sigarama da...
Tek biten sigara değildi görünürde,
Hafızamdan silinmezliğindi aslında giden!
Düşündüm de sonradan,
Beni sigarayı değil, seni içmişim iki nefeste!
Dumanını savurmuşum gönlümce...
Biliyor musun,
Artık ne seni düşünüyorum,
Ne de sigara içiyorum!
Çünkü ben,
Sigarayı bilmem ama,
Seni unutacak kadar nefsime hakimim!