İki Nefes Arası Şiiri - Ahmet Çelik

Acımadan yüklendik taşınmaz büyük yükü
Donduk bazen de yandık iki nefes arası
Bu hayal âleminde bir varmış yokmuş çünkü
Neden hep kör sağırdık iki nefes arası?

Kale gibi tarihi harabeydi tüm işler
Gerçek sanılan düşler sıkılı bekler dişler
Gürültü kirliliği duyulmadı deyişler
Korkuları çağırdık iki nefes arası.

Güneşle haraketli duvardaki gölgeyi
Unutturdu gafletim kalbimdeki belgeyi
Ervahta söz verilen tende emin bölgeyi
Liman sanıp sığındık iki nefes arası.

Şımarık nefsimize ilmi delil idi zan
Çöl sıcağı kumlarla sürgünde garip Fizan
Türlü oyunla dolu altı ateşli kazan
Aldattık ve aldandık iki nefes arası.

İlk görüşte kapıldık çok sevdik sevilmedik
Çevreyi tufan sardı sevildik biz sevmedik
Hayat tiyatrosunda seven kim bilemedik
Orta yol bulamadık iki nefes arası.

Doğduğunda önce sen giderken dostun ağlar
Kimi sevinçten köşe kimi kara yas bağlar
Nice canlıya şahit ibretlik koca dağlar
Vuslat diye bağırdık iki nefes arası.

13.08.2017
Ahmet Çelik