İki nefes arası Şiiri - Murat Karaosmanoğlu

Sıkıldım ben bu dünyanın kahpe yüzünden,
Durdum, hiçbir şey durmazken,
Gündüzü sevmem, hey, hey, hey, bil ki neden?
Bedenimi yer çekmekte, yüreğim tutsak, iki kafes arası.
Neyse ki cezam müebbet değil,
An bumudur, iki nefes arası?
Gökler benimdir, sınırı olmayan,
Geceler ışıltı, geceler şenlik, tüm yıldızlar gözlerimde.
Durdururum zamanı, iki güvercin kanadıyla.
Ay misketim benim, güneş topacım.
O halde bana bakma, göremezsin,
Işığın çarptığı senin olsun, içi ise benim.
Bak o burca saklandım, sen yıldız kaydı derken.
Şimdi uyu insan, güzel rüyalar sana,
Her düşünen şunu bildi,
İklimler değişir ya, bu bir rüya iklimi.
Uyanmak, gerçeğe uyanmak, nasipse belki,
Eğer doğarsan kendinden.
Bir ay batımında, şafağa üç beş kala.
Bana anlat, neden silahlar gömülü değil?
Denizin rengi mavi değilmiydi?
Ya o kızıllık, neden her yer kan rengi?
Hangi zengin, kimlerin üstüne basmamış, zengin olmadan.
Arif susmuş, zalim kükremiş,
Bumudur dünyanın düzeni ?
Ozan, teli kopmuş bağlama elinde ağlamakta,
Oysa neler yazmıştı, gülden, gürgenden çıkan ses kulaklara,
Tel getirin bana, söylenecek türkülerim var,
Kayıp mızrabım dualarımda,
Bülbül şakırda,
Ben niye susayım, iki nefes arası……………….?