İki Mecnun Bir Leyla Şiiri - Ali Sahin S ...

Bilinmez nedir sebep, öyle arzetmiş mevla.
Bir ülkede yaşarmış iki mecnun bir leyla.

Belliki hakk düşürmüş, yaraları deride.
Melul, mahsun gezerler, ülkenin her yerinde.

Onlar leyla dedikce figanlari artarmış.
Leyla bunu duydukca hep onlardan kaçarmış.

İkisininde akan çeşmi kan ile yastır.
İki mecnun bir leyla, ne acayip bir iştir.

Ahali kafa yorar, arar mana bulamaz.
Belliki leyla, mecnun, nedemektir anlamaz.

Vaktaki haber gelir zamanın sultanına.
Emir verir getirtir, mecnunları yanına.

İkisininde duyulmuş cümle ahvada adı.
Sultanın denemekmiş, mecnunları muradı.

Huzura getirilmiş boynu bükük ikisi.
Sultan bilmek istiyor gerçek mecnun hangisi.

Öyle soru sorulsun, cümle alemde duya.
Böylece çıksın artık gerçek mecnun ortaya.

İki mecnun karşıda, bakmış onlara doğru.
Hemen aklına gelmiş orada kurnaz bir soru.

Demiş:”leyla ugruna verirmisin kolunu? ”
“Böylece bilelim gerçek mecnun olduğunu”.

Birinci mecnun demiş:”Kol gereksiz sultanım.”
“ Leyla uğruna feda olsun varımla, canım.”

“Bunca yıllar ugruna dökmüşüm,göz yaşımı,
Kolumu bırakın uğruna kesin başımı.”

“ Ya sen mecnun, ya senin, sevdiğiyin uğruna.
Kesmiş olsak kolunu gidermiki ağrına? ”

İkinci mecnun bastı feryad ile figanı.
Yalvarması sarmıştı, huzurda dört bir yanı.

“ Yaradani seversen bağışla gel kulunu.
Nolursun kesmeyin, o leylamın kolunu.”