İki Korkak Şiiri - Tahsin Kıyak

Buluşsada yollarımız,buluşsada gözlerimiz,
Duyulsada uzaktan, çırpınan kalp seslerimiz,
Ne kadar yakın olsada bedenlerimiz,
İki korkaktık sadece,silikti tüm düşlerimiz,
Dayanacak belkide,bir kaç yıl yüreğimiz,
Vazgeçecek elbet sonunda,olacak bir bahanemiz,
Ağlayacak yeşilden maviye akan gözlerimiz,
Korkaklığımızdan bilesin,tüm can çekişlerimiz,
Cesaret bulursa,birgün bu yürekler,
Acıya götürecek bizi zamansız esaretimiz,
Kimlere armağan edecek bizi,bilinmez
Korkak yüreğimize enjekte,yüksek doz cesaretimiz.
Kim olduğu bilinmez bir tablo da resim olsaydı yüzün,
Bin şair bin şiir yazardı da bilinmezdi ismin,
Bir şiirde ben yazardım olmazdı pek hüznüm,
Şimdi,bu aşktan çıkarmıyım bilinmez sağ salim.
Yazılıp yazılmış sana bu son şiirim,
Kulağına fısıldayacak vardı bir kaç sözüm,
Olmayacaktı belki,söylenmiş en güzel sözüm,
Coğrafyanda duyulacaktı ya sesim,
Bu bile bana yeterdi güzelim.