İki Kişi Şiiri - Kenan Gezici

Mısralarımda gül geçti o benim sanma.
Bir damlacık yaş oldu kanatırken gül, diken.
Israrlıydı feryat her akşam, oda bana kısmet.
Dayamaz oldu, yolumu kesti, kavuşmaz oldu gün.
Susmak, beklemek eziyetin öbür adıydı meğer.
Gitmek seneler sürer hep aynı gün döner durur.
Toz duman hasret, kuşatılmış sarılmış her yan.
Çağırır paramparça yaslanmak ne zor.
Kokuyor toprak sıla, çöl gibi bir de sen.
Gece maskesini düşürür düşürmez gelme.
Ayak sesleri dolaşır ıslak, nemli çimenlerde.

Kenan Gezici 15/07/2025