Kâhta’da iki katlı ev,
Duvarları terle yoğrulmuş kerpiç,
Damında babamın omuz yükü toprak
Biçildik tek tek mazide kaldı sevinç,
Avlusunda ne ağaç kaldı ne yaprak
Döşet yıllar hasretimi hüzünle döşet…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
