İki Kalp Tek İnsan
Aşk ile yazıyorum sözlerimi
Seni görüyormuş gibi
Sen göğsümde bir melek misali
Kıvrılıyorsun rüyaya dalacakmış gibi
Sana bakıyorum sanki
Hep görüyormuş gibi
Sana olan özlemimi
Dindiremiyor kalbim bir afet gibi
Yazıyorken bu dizeleri
Kalbin kalemimdeymiş gibi
Aklım hiç meydanda yok ki
Hem deli hem divane gibi
Bir çiçeği suladıkça büyür ya hani
Sulanmayan çiçek solar misali
Sana verdiğim kalbim ki
Sulanmadan solan bir çiçek gibi
Hasretim her gün büyüyor sanki
Bir çığın düştükce büyümesi gibi
Biliyorum ama hasretimin dinmeyeceğini
Bırak kalbim kalsın gurbetteymiş gibi
Bir çocuğun yuvası annesidir ya hani
Benim de yuvam senin yanınmış gibi
Sen benim yuvamı bilmezmiydin ki
Ettin kuşun kafeste tutsak olması misali
Gözlerim arıyor aklım soruyor seni
Cevap veremiyorum ki
Sorar ya bir çocuk annem nerde
Böyle cevap veremiyorum dilim tutulmuş sanki
''30.12.2018''
Oğuzhan Atalar
Kayıt Tarihi : 30.12.2018 11:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiyle zorluklarla ve engellerle ilerlettiğim ilişkim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!