İki İstanbul Bana Yeter

Bir İstanbul var, herkesin
Öteki İstanbul benim
İçimde
Saz dinlediğim bar köşelerinde
Yağmurlu günlerinde
Pencerelerden seslendiğim
Islak yalnızlıklara
Çöp karıştıran, kravatı süs sanarak
Yaşayanlara bakıp bakıp
Kör sinekler gibi
Zaman zaman çıkıp
Nereye çarpacağım
Ya da çarpılacağım
Meçhul başıboş efkar yüklü
Zamanlarımdan
Ta ki
Kendinliğimi ,beklediğim
Üç kuruşla keşfedenene kadar

Ve parfüm kokan
Menekşe taksilerine binip
İçim kıpır kıpır
Aşkınla yan yana
Uzanana kadar
Korktuğum tek İstanbuldun
Ve sen İstanbul öteki yüzünle
İçimde oldun
Ve hiç ölmemek üzere doğdun

İstanbul gibiydi sevgili
Ve İstanbul da bir sevgili
Etti mi iki
Gizemli bakışlarında
Alemin sırrı gizli
Sevgilisizlik ve dahi
Sensizlik kıyamet krizi
İki İstanbul iki elimde
İstanbul
İstanbulsa kendi aleminde