İki İnsan Şiiri - Bilal Esen

Mehtap deniz ve sahil
Yakamoz ışıltıları göz bebeklerinde
aşka davetti sanki rüzgarın ılık esintileri.
parmaklar hiç keşfedilmemiş
ülkeler arıyor gibiydi,
kadife tendi yürek atışlarına hız veren ve
Çığlık,çığlık çağrışımlara kucak açan.
Dudaklar kor
öpüşler beyinde çakan şimşekti kulak memelerinde,
her nefes bir iç gıdıklama
her buse yangına hız veren bir alev
bir yudum suydu özlenen o an
deniz kokulu meltemi örtündü üzerine
iki insan.
Ay dededen başkası değildi onları gözleyen,
yıldızlar da bir telaş bir uçuşma,
bulutlar koynunda sakladı bu çırpınışları.
el değmeler hoyrat temaslar yakıcı
geceyi saran bir inilti
ve dualar.!
“Tanrım bu nedir? ”
hiç bitmesin istedi
iki insan.
İki insan
Bir bütün, tek bir gölge,
bir vücut, bir nefes
koptular tüm geçmiş ve gelecekten
o andı yaşanması gereken.
Hızını kaybetti yıldızlarla çarpışan şimşekler
huzur yağmurlarıydı tenden akan,
bir şarkıydı mutluluk kulaklarında
onlar içindi o anlar yaşanan.
Pişman değillerdi nereden baksan
ve mutluydu
iki insan.
**Bilal Esen**

*** dost yüreklerden dökülenler***

Bir başka oluyor geceler seninle
Gören gözle tutan elle degen tenle
Duygular coşmuşken hacet yok
Ne süslü laflara ne bir heceye.............Jale Keskin