İki İnsan Şiiri - Uğur Yanık

İki insan düşün...
O kadar uyumlular ki birbirlerine dair; Belki açıklaması bile yok kelimelerle.
Baştan başa aynı huylarla çevrelenmiş ve aynı hoşgörü miktarına sahip iki insan.
Sözlerin bile fazlalık olarak görüldüğü,
Ve sadece gözlerin herşeyi anlatabilmeye kafi olduğu bir yaşam..
Ve o yaşamı Mevla'nın (c.c) bahşettiği her farklı günde;
Aynı mutlulukla ardında bırakan iki insan..
Devam et düşünmeye..
Sonra hayret bile edeme söz konusu şu iki insan'ın hiç bir suretle bir araya gelemeyişine.
İki insan düşün bir elmanın yarısı kadar bütün;
Ve varlıkları bir o kadar ahenk cümbüşünde...

İKİ İNSAN!
Ayrı ülkelerde belki yada farklı şehirlerde birbirlerinden bi haber.
Görüşmesi zor,buluşması zor,konuşması ve tanışması zor iki insan.
Belki iki sokak ileride ara sıra görünüp varlığı çokta önemli kılınmayan.
Belki her sabah pencerenin kulvarında öylesine bakınırken,
Ve o; Beklerken otobüs durağında sen onu hiç önemsemez iken.
İki insan düşün adeta meydan okuyarak senelere ve ısrarla birbirini bulmayı düşleyen.
İstersen çoğalt sayılarını istediğin kadar.
Binlerce insan düşün birbirine o denli uygun,o denli muhtaç ve o denli sevgili.
Ama az önce seninle aynı caddeden geçip gittiğini de düşün kim olduğunu bilmeden.
Yada aynı anda aynı şeyleri düşündüğünüzü düşün gülümseyerek ve habersizce.
Ne kadar zor değilmi vuslat?
Nice zalimler vardır oysa bir çiçek kadar narin ve bir kelebek kadar naif insanlara ait.
Ve nice anlayışsızlar ordusu bir kez olsun kırgın yüreklere gülümseyen cevaplar veremeyen.
Bazen şahit olunca birbirlerine eş olmuş onlarca insanın sıkıntılı yaşamlarına ve ayrılıklarına.
İster istemez içimizden geçiririveririz;
"- filancayla falanca şu kişilerle çift olsaydı çok iyi olurdu" diye..

"..Şimdi dört tane insan düşün örneğin birbirlerine eş olabilmeyi başaramayan,
ve birlikteliklerine nokta koyan.
Diğer ikisini diğer ikisiyle değiştirsen nede güzel olurmuş diyebildiğin dört insan.."
Ahh düşüncelerini kaderiyle barıştıramayan güzel kardeşim benim;
İŞTE BUDUR İMTİHAN! ..
Allah-u Teala (c.c) her duasını kabul etmişti Cenab-ı Rasulullah'ın..(Sav)
Bir duası hariç..
Buyurmuştu ki Hazret-i Habib-i Kibriya (Sav):
"Yarabbi! Ümmetim fesada düşmesin,ayrılığa,
kavgaya,kıskançlığa,küslüğe sürüklenmesin"

Kabul etmemişti Zül Celal-i Ve'l ikram..(c.c)
Zira hayatın ve kulluğun mana,
Ve önemini arz eden en büyük kaçınılmazlaklarından biriydi o; İMTİHAN!

O halde sen her daim dua et!
Büyük dualarının arasına bu önemli hususu kesinlikle ilave et.
Ve hayr'lı bir Eş talep etmekten asla geri durma.
Çünkü hayr'lı bir eş demek; İMTİHAN'ı kazanmak adına çok büyük gereklilik demek.
Hayr'lı bir eş; Başka imtihanlarda da sana yandaş ve arkadaş demek.

Cenab-ı Mevla'nın (c.c) izni ve ihsanıyla değişen kaderlerde vardır.
Ve kaderin değişmesine olanak sağlayan yegane silah çokca; DUA'dır! ..

İşte şimdi yine iki insan düşün.
Çok uzak mesafelerden alakasızca birbirlerine nasib olunan,
Dünya tarlasına iman ve mutluluk tohumları saçarak,
Ahir cennetlerine ağaçlar kondurulan;
- İKİ İNSAN!
Tebessümleri güneşin ışıklarına karışan...

Ve başları okşanmaya layık iman ehli çocuklar düşün,
DUA ile ile kurulan bir aileden nesillenip;
Rabbi'nin (c.c) rızasını kazanmak için var güçleriyle birbirleriyle yarışan! ..

(30 AğustoS 2011)