Kelimelerin buz tuttuğu anlardayım,
Kime ve neden bu öfkem?
Oysa öfkemin bir muhatabı yok; kaderime, tüm isyanım.
Her şeye şükretmiş ben, isyanlardayım.
Biliyorum, yanlış, biliyorum, günah ama engel olamıyorum.
“Neden ben?” dediğim acılar kanatırken avuç içlerimi,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta