Iki iklim Şiiri - Şair Metmetin

ben ve kendim..
en uyu§maz yanim..
kan davalim.
iki iklimden beri..
imsak ile yatsi arasindayim
miskin bir sokaktayim.
bu,da benim kacak yanim.
deniz feneri yakomozlarin kucaginda,
ben ise kendimden cok uzak bir yanlizlikta...
bir cöl firtinasi ortasinda.
ay ile güne§in uzakliginda.
gözle kirpik arasinda saklarim kendimi.
ben ve kendim..
kendi limanimda en culsuz bir haldeyim.
sandalim batmi§..
hayellerimle denizin dibindeyim.
be§ik kertmem, ölüm yataginda.
yerle gök arasinda, bilinmez bir ar§ta
sol gözü yildizlarla fingirde§ir..
sag gözüm saclarinin ormaninda.
hunharca katline ferman okunur..
gözlerinin pinarinda asaleti akar.
gül suyu teninin altinda yatar.
ben ve kendim yalnizliklarimi yakarim.
beylik tabancamla,
korkularimi beynime SIKAR ölürüm
bu,da benim zayif yanim.
iki iklimden beri.! korkak gezerim.
bilsen ne hallerdeyim..!
iki iklimden beri sevdami ellerimle gömerim.
iki iklimden beri utanirim.