İki İ İle Şiiri - Erva Özbaba

Bir bağ kurmuşum içten içe
Ulaşmaya çalışmadan, korkarak
Kalbim de bırakmış beni; kendimle.
Derdimi duvarlara vurdum sarsıldım
Geceleri eskittin sen de; kuyruğunla
Gündüzler sayfalara karıştı
Sabahın ışıkları karşıladı defalarca
Kaybetmekten korkarak
Dinlemeyi seçtin, anlattım
Sözü önüme sermedi henüz kimse
Ya da yaşamayı öğretmedi
Nedendir bilinmez...
Dinlemeyi isterdim içten içe.
Ama geleceğin gözlerini
Silerken buldum kendimi
Olmamış yarınlarda boğuldum.
Kendi hayatından defalarca vazgeçip
Yağmurlarda ıslanmayı dileyerek
İnan artık bu ben farklı
Ben bile tanıyamıyorum.
Kapılara açılmazlar vurulmuş
Gemiler yanaşırken kıyıya,
Şiirleşmişiz sanki günaşırı bir bankta
Ve geceleri güne karıştırıp izlerken
Artık tek bir şey var aklımda
Şiir: iki i ile.
Gözlerim umutla dolarken
Umutta ilk kez boğulmuş gibiyim
Ayda parıldayan yansıman
Ve geceyi süsleyen ateş böcekleri
Düşlerden uyanamazsam eğer
Var olsun şiir sana
Var olsun hayat sana
-eğer-
Aşk kalırsa geride sağ!