Boşa geçen bir ömrün son paragrafıydık biz.Senin hayattan bezmiş omuzların vardı,benimse körpe umutlarım…
Ne yandan tutsak elimizde kalıyordu ya
önemsenmemiş yokluklara göğüs geriyorduk!
Uzun sohbetlerin ardında gizlenmiş bir gerçek duruyordu karşımızda:
Aşk…
Kimin dudağında anlam bulurdu,
kime yakışırdı en çok bilmesek de
biz yaşamaya heves iki güvercindik…
Kayıt Tarihi : 7.11.2007 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)