İki Gözü Sürmeliyim Şiiri - Zülfikar Kaya

On beş yaşındayım. Soğuktan üşümüştü elim.
Üzerime düşmüştü gökkuşağının kırmızısı
Her köşede bir çığlığım susardı benim.
Duysam da tek hece ürperiyordu tenim.
Evet! Ben artık benim.

Aradıkça kaybolanı bulmak da ne ola?
İsteyene yar isteyene ağyar mıdır ki?
Göğsüm bir daralsa da içindeki pas mı aksa?
Ya da devler, bak! Diye göğe ferman mı çaksa?
Dinlense mi birazcık bağrımdaki Anka?

Ama karartılar? Tekrar karşıma çıkarsa?

Hayır! Hayır! Sizi görmemeliyim.
Kişnese de atım dümdüz sürmeliyim.
Titrese bacağım merhem sürmeliyim.
Ben artık bir bey, iki gözü sürmeliyim.

Bilmeliyim ki mavisi de var bunun
Hem nereye kadar çatık kaş, titrek burun
Aramakla bitmiyor kaybolursam bulun!
Ya da nasıl kaybolmuşsam bir de benden sorun.