İki Görüş Vakti Arası Şiiri - Emel Guven

Sen ve ben
Olamayan bir bizdik sadece…
Büründüğümüz tüm kimliklerden uzak
Unutmak tüm yaşanmışlıkları
İsimsiz bir kim gibi sokulurdu ruhlarımız kimi zamanların kimsesizliğinde;
Taki, beklenen gelene kadar.
Yada,beklenenin asıl beklenen olmadığı anlaşıldıktan hemen sonra.
Şevkat dolu avuçlardık, kırıklarımızı zehirlercesine vefalı.
Bir yeni diğeri gelene dekti, biz olmanın ömrü.
Senaryolarımız vardı yeniyi ümitleyen
Başrolü beklenene ayrılmış …O ünlü beyaz sayfa
Ve biz o kadroda yer alamayanlardık her defasında
Çöpleri süslercesine birbiri ardı atılmış…Buruş buruş
Yeni başlangıçların tekrarında
Herseye rağmen diyebilmektik en fazlası.
Nefes gibi muhtaç …nefes gibi kısa ve sürekliydik
Konuşacak birseyi olmaksızın tahammülünde lal anların
Ve derin derin bakmak sadece
Belki sebepsiz …Belki de? …Dalmışlığında yanındalığın.
Kimbilir belkide? ...Doyarcasınaydı biz olamayan anlık bizlere…
Neden diyemeden silkinmekti farkındalık; Geldiği gibi gitmekti yeniden…
Eskimiştik birbirimize umut etmeye gerek olmaksızın kolaydık.
Sen ve ben beklenen olamazdık.
Olsak olsak iki görüş vakti arasıydık…