İki Gonca Gülün Sevdası

Bir dalda iki gonca güldüler sevdanın kapısından içeri girmek için bıkmadan,usanmadan her gecenin arkasından gün ışığını beklediler...
Gün geldi açtı büyük bir çoşkuyla ikiside...
O kadar güzel,okadar muhteşem bir aşkla baka kaldılar birbirlerine...
Güzel kokularımıydı eşsiz olan,yoksa kan kırmızı renklerimi?
Yada şimdiye dek içlerinde besleyip büyüttükleri aşk mıydı onları bu kadar güzel yapan...
Günde güneşe baktılar beraber ılık meltemlerde dans edercesine cilveleştiler....
Gece ise yıldızları bile kıskandıran pırıltılarıyla birbirine sevgiyle kilitlenen iki gül iki sevdalıydı onlar...
Ama bir gün hain bir el kopardı birini dalından,canından,aşkından acımasızca ayırdı...
Görmedi akıttığı yaşları,göremedi içinde yaşattığı o masum aşkı...
Ve onu bir vazoda hasretliğin girdabına soktular...
Haykırmak istedi ikiside uzanmak istediler bir birlerine neden ayırdınız bizi neden dercesine yüreklerini dağladılar...
Ama nafile kimseye duyuramadılar yüreklerinden gelen masum,sessiz,pamuk beyazı sevdayı...
Öyle yandıki içleri ayrı kalmanın acısı ile sararıp soldular...
Biri toprağa akıttı son nefesinde gözyaşını,diğeri olduğu yere...
iki kara sevdalı gülün hikayesi bu iki beyhude aşığın....
Ayrılığa dayanamayan solup giden yok olan iki gülün....
Birbirine kavuşmak için bekleyen...
Aşkları uğruna ölen iki yürekli sevdalının hikayesi bu.....