Karanlığın kimsesizliğine mahkumken
Birden iki el uzandı aydınlık diyarından
Ben sevgiden saygıdan haberdar değilken
Ben nefreti korkuları alçılı yüreğimde barındırken
Birden iki el uzandı aydınlık diyarından
Ben yarabbim diye sesleniyorken
Sadece yalnızlıkla besleniyorken
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
