Karanlığın kimsesizliğine mahkumken
Birden iki el uzandı aydınlık diyarından
Ben sevgiden saygıdan haberdar değilken
Ben nefreti korkuları alçılı yüreğimde barındırken
Birden iki el uzandı aydınlık diyarından
Ben yarabbim diye sesleniyorken
Sadece yalnızlıkla besleniyorken
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
