İki Damlacık Yaş...

İnan çok korkutur insanı.
Yok olma duygusu bu tanı.
Damarında aşkla akanı,
Buz gibi dondurmakmış ölmek.

Sorun olmak ya da olmamak.
Zor olan iş bunu anlamak.
Bir gün yağmurla damlayarak,
Buhar olup uçmakmış ölmek.

Ağlayarak doğar insanlar.
Ağlatarak ölür göçerler.
Ölüm yoktur desem kim anlar?
Aslında doğmamakmış ölmek.

Mevlana çağırmış gel diye.
Yunus aşkıyla yanmış niye?
Kim heves eder ki ölmeye?
Yanıtsız bir soruymuş ölmek.

Bülbülü ağlatan al gülmüş.
Kim karşılıksız sevip gülmüş?
Dumrul ölüme neden gülmüş?
Can kıymeti bilmekmiş ölmek.

Ben de düşündüm herkes gibi.
Gökte bir yıldız kaymış gibi.
Bir varmış da bir yokmuş gibi.
Anladım bir masalmış ölmek.

Olgunluk acıya gülmekte...
Büyüklük kötüyü sevnekte...
Yaşamak şerefle ölmekte...
Kalplerde yaşamakmış ölmek.

Ölüm kaçınılmaz sonumuz.
Bir gider, onlarca geliriz.
Göğe savrulunca külümüz,
İki damlacık yaşmış ölmek.

Ölüm seni de bulur Ahmet.
Güç olsa da yaşa bir zahmet.
Senden ölmek Tanrı'dan rahmet.
Bir nefese özlemmiş ölmek.