Iki çıra parçası

apansız yağan yaz yağmurlarından
iki damla gibi düşer ömrüne bir çift göz.
sıcak iklimlere benzer bakışlarıyla,
kimyan da değişir doğan da.
çocuk yüreğin dirilip ayaklanır
en sol yanın doğunda...
gülüş tadında bir merhaba sarılır
yaşlı yorgun ellerine, sarılırsın,
eskidiğini anlarsın.
yıllar varki böyle yaprak gibi ürpermemiştir bir yerlerin.
yalnızlığına cevap gibi gelen bu su sesinin,
korkusu nasıl da derin.
acaba yakar mı o iki çıra parçası
bakışlarındaki alazdan yüreğimi...
tutuşturur mu insanlaştığım yerimden gövdem
diye de umuttan kendini alamazsın...
ah ne de kuraklaştırmış ilişkiler,
böylesi apansızlıklara yeltenemiyorsun...
göğereceğin su incesi bakışlara lal kalıyor
kekeme sözcüklerin vur- kaç eşkıyalığına sığınıyorsun...
aksa o iki damla,
ben gibi kara kuru dalı çevirecek gülizara
biliyorsun.
ya sabır çekiyor susuyorsun.
susku ağıtı diken, batıyor gelin diline.
uyuttuğun yaraların kabuk çatlatıyor sinende...
buruk gülüyorsun hala ölmeyen yüreğine.
demek ki sen seyduna
acıyla beslenip büyüyorsun
sonrada eskidim diyorsun
külliyen yalan...