O yıl; çok sevdiğim iki can kaybettim..
Birini toprağa verdim, Tanrı aldı..
Diğeri ihanetiyle beni yıktı, kul yaptı..
Yürekteki acıları öylesine büyüktüki kasıp kavurdu..
Kahretti-mahfetti.. ruh dibe vurdu..
Bir süre sonra;
Tanrı’dan gelen çaresizce kabullenildi..
Kul yarasının acısı ise hiç geçmedi..
Kayıt Tarihi : 15.11.2010 15:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!