İki Bilim İnsanı Şiiri - Gökay Yaşar Üzümcü

Soğuk havalarda beni giyerdin,
Sıcaklayınca ben seni.
Acıkınca başımın etini yerdin,
Doyup dinelince ben seni.

Aldığın hava ben ve benden uzak beş santim.
Bir elimde ne işim varsa, diğerinde kesinlikle sen.
Tatlı görünce , yüzün yıkanınca, bir de uyuyunca;
Kaybolursun yalnız bunlar olunca.

Ne yaptıysan yeni, hepsini bana göstermeli,
Öyle ya seni benden daha çok kim beğenmeli?
Bir öğrence alır aklımı milyon saniyelerce,
Sana sırnaşır, sana danışır, seninle tartışırım.