İkimizde yorgun düştük bu kaçak dövüşten.
Ne yüreğimiz yetti elimizi masaya vurmaya,
Ne de cesaretimiz vardı feleğin çarkını kırmaya.
Aşamadık önümüzde ki karlı dağları.
Geçemedik birbirimize uzanan yolları.
İkimizde vazgeçtik hayallerimizden.
Birer gölgeye dönüştü umutlarımız.
Suskunluğa büründü sevdamız,
Sessiz, ağlamaklı, yaralı.
Ve hissemize kalan,
Omuzlarımızda bir ömrün atılamamış adımları,
Gözyaşlarımızda boğulan sevdanın kalıntıları.
Ve bitmeyecek, eksilmeyecek gönül sancıları.
Vazgeçtik birbirimizden,
Ama birbirimize veda edemeden.
Uzaktan sevmenin derdiyle dertlenip,
"Ben burdayım hâlâ sevmenin koynundayım" diyemeden.
Birbirimize sevdalı, tutkun ve aşık.
Ama aynı yangının ayrı iki yananı.
Yüreğimizde hasretten dövülmüş sabrımızla,
Aynı göğün altında birleştirsek de dualarımızı,
Biz iki beden tek yürekle bir yazamadık yazgımızı....
Döndü Dülger
Kayıt Tarihi : 29.10.2025 07:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!