İki Beden Bir Çarşaf Şiiri - Zeynep Ekşi

Üşüyorum, iki beden bir çarşaf.
Biri kan can diğeri buz,
Ceset ruhum
Dönmüyor ve de kanım.
Suni teneffüsleri öpüşme saymışız.

Üşüyorum, iki beden bir çarşaf.
Ve bu yastıklar aramızı bozan.
Yitirdik duyguları, bilerek kaçırılan durakları.
Kapının sesi,
Dönme, döndürebilirsem geri seni.
Tek kelimem yeter inanmana, inanmamana
Atar mı kalbin yeni aşklara?
Belki son konuşmalarımıza.
Şans vermelerine.
Kalbimin taşlaştığı günelere.
Yahut Kalbini kırdığım geceye.
Konuş! Konuş, konuş dersin sen.
Ben yüzünü incelerim sadece.

Üşüyorum, iki beden bir çarşaf.
Debelenip duruyorum,
Komada bu taş kalple.
Bilmem yeniden atar mı sıcak?
Öpüşlerin suni teneffüs,
Sevişmeler şok cihazı.
Bundan sonra ceset ruhum,
Dönmüyor ve de kanım.
Suni teneffüsleri öpüşme saymışız.
Pes ettim,
Pastil ettim,
Artık tıkanmıyor,
Ve de daha iyi çıkıyor sesim.
Kalbimi sorma.
O aynı...