İki baş bir gövde Şiiri - Yusuf Eryigit

Horasandan dolu dizgin üç bölük halinde geldiler.
Topraksa çorakmı çorak,
Yetmedi üç başı bir arada tutmaya.
Biri aldı başını gitti uzaklara,ikisi ise bir gövdede iki baş oldu.
Gel zaman git zaman başlar düştü toprağa,
Bir kuşak sarıldı zaman kaftanına,
Yeni fidanlar filizlendi düşen başlardan,
Uzattı kollarını zaman deryasına,
Filizlenen dallara kucak açtı,
Bir baş altında omuz oldular,
Tanrılar gazaba geldi,
Dolu dizgin demir atlarıyla geldiler,savaş meydanına atılırcasına,
Ayırmak istediler başı gövdeden,
Baş direndi,gövde toprakla bütünleşti,
Vermem dedi filizlerimi gövdeye baş olan,
Çekti kılıçlarını Tanrılar,
Yer sarsıldı,dağlar vadiye yürüdü,
Filizler sarmaşığa dönüşüp kuşattılar atlı arabaları,
Tanrılar paniğe kapılıp vadiyi terkederken,
Kaldı geride bir baş,baştan filizlenen dallar ve birde toprak.
Filiz başa döndü,baş toprağa bastı ve iki ayak çıktı.
Ve baş bir gövdenin omuzlarında,
Horasana görücüye çıktı,
Özündeki ayrılığı bitirmek üzere.