İki Âşık Çıkmış Er Meydanına

İki âşık çıkmış er meydanına
Her birinin ayrı hüneri vardır
Peşrev vurarak varırlar yanına
Ellerinde kopuzları sazlardır

Biri Deli Dumrul Dertli Polattır
Biride Feymâni küheylân attır
Her birinin geçeceği sırattır
Dillerinden akan irfan kozlardır

Çıkanlara karşı var ise tara,
Bende varım diyenleri sor, ara
Tamam, olur diyen gelsin onlara
Afakı karartan duman, tozlardır

Hakk’ın veli kullarıdır âşıklar
Bilin TUBÂ dallarıdır âşıklar
Cenneti ADN yollarıdır âşıklar
Bu yola düşenler bahtıyârlardır

İşte iki veli dalmış güreşe
Ele enseyi çekiyorlar peş peşe
İlmü ledün perde olmuş güneşe
Her cümlelerinde şivekârlardır

Biri Deli Dumrul yaptığı yapı
Dertli Polat takmış ovaya kapı
Gelene, geçene yutturur hapı
Erler meydanında dâvadarlardır

Birisi aşacak bir gedik var der
Birisi o gedik geçmeğe dar der
Birisi topal der, birisi kör der
İkisi meydanda asfiyârlardır

Birisi kovanda işliyor balı
Esrârı Arıdır ilmin hammalı
İkisine kalmış İSLÂMİ Sal’ı
Kabristânlıktaki gülizârlardır