yazgısının önünde koştu
bundandır saçları önüne savruk
bundandır teni tuzlu
...dili kekre
acı bir hece gibi
evladını koklamadan ölen annenin dilinde
kağnıda doğup
metroya niyetlendi
yadırgamaz yerini
tepelerde ya kar ya buz
teplerde yeşermez bile ot
ovanın sıcaklığı gibi
bundandır gözleri nemli
güneşi sevemek ayıp değildir
karanlığa teslim olmak kadar!
Kayıt Tarihi : 9.2.2011 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!