II. Sefer Şiiri - Neslihan Ayakta

Yine aynı mağaraya gireceğim.
Korkmuyorum, aksine mutluyum.
Belki de acıyan yaralarımı kanatacağım...
İlk olarak ormanın derinliklerine gidiyorum.
Büyük bir sabırla çalıları aşıyorum,
Her yerim kanıyor.
Ama ufak yaralar beni yıldırmıyor,
Mağaraya yaklaşıyorum.
Yürüyorum, içerdeki korkuyu biliyorum.
Neler yaşanacak hissedebiliyorum.
Ama belki bu sefer
Farklı birşey bulurum diyorum.
İçerisinde akan sudan
Yararlanabilirim diye düşünüyorum.
Gri renkte kayalar duvar olmuş etrafıma.
Ama artık o soğuk ve nemli kayalar
Beni ürkütemiyor...
Suyun sesini duyuyorum,
Bir parıltı görüyorum.
Gözlerimi kamaştıran bu parıltı
Sadece kalbimin ışığının yansıması.
Bu bana daha bir güç veriyor.
Bu sefer deneyimliyim,
Biliyorum hassas taşları!
İlk girmemde bütün yolları denemiştim,
Sadece bir doğru yol var...
Bu sefer dikkatli olacağım!
Kozlar artık benim elimde,
Karşıma çıkacak tehlikelere açık yüreğim.
Hazır olmalısın,
Simdi ben geliyorum...
(11.01.99)