II/Hatıra Şiiri - Ali Gençay

Bahçede yıkık duvar
Kurumuş ardıç ağacı
Taşlara yapışmış yosunlar
Sümüklü ebe kulakları
Anlamıyorum duramazken ben
Nasılda kaymıyor ayakları

Cevizin kokusu geliyor
Uyusam diyorum altında
Düşer mi kafama bal kabakları
Çıkarsam ayakkabılarımı
Yürüsem çimlerde aldırmadan
Dalayacak biliyorum ısırgan otları

Başımda dönüp duran karga
Korkma dokunmam yavruna
Ne oluyor, ne bu figan
Peynirini mi çaldılar
Yeter artık dönüp durma
Pisleyeceksin urbama

Saçları süpürgeden korkuluk
Üzerinde apoleti sökülmüş üniforma
Kafasında lazımlık
Gözlerinde derin karanlık
Korktum, kaçacak uykuları

Toprağa karışmış resmin
gözlerin halen ela
Ne kadar güzelsin
Öpsem gözlerinden
Bulaşır mı toprak dudaklarıma
Vazgeçtim el alem deldi demesin

Taşın üzerinde bakır maşrapa
Belli ki kuşlara su konulmuş
Devrilmiş olmuş hedef avcıya
Doldurmaz değil bir matara su
Gök delinip yağmurlar yağsa da

Gelincikler açmış
Sarmaşıklar dolanmış ağaçlara
Ellerimde titrek korku
Açsam mı acaba
Derin kazımıştım adını koca çınara
Boşa mı teptim bu yolu
Ya! Yoksa