İhtiyarlamışım...

Farkında değilim ama, bayağı ihtiyarlamışım
Bu zaman girdabının içinde gençliğim elden gitti
Saçlarıma bir bir düşen aklar, kalmış tek yoldaşım
Geçen bu yıllar, insanı böyle soldururmuş demek ki

Kaç kere isyan ettim, kaç kere umutsuzca yenildim
Yenilmelere doyamadım, adam olamadım demek ki
Yüreğim hep asi oldu, başkaldırdım direnemedim
Kaç kere şiir, türkü oldum gezemedim dizeleri

Farketmemişim, elden ayaktan bile nasıl düşmüşüm
Sevdiklerimi okşayan bu ellerimin titrekliği
Her gece terler içinde korkarak uyandığım düşüm
İhtiyarlığımın belirtisi, habercisiymiş demek ki

Yaşadıklarım daha dün gibi gözümden bir bir geçer
İyot kokulu kırlarda topladığım menekşeleri
Koklayıp da sevdiklerime dağıtırdım birer birer
Diyorum ya, çiçekler bile kokmuyor eskisi gibi