İhtiyar Çocuk Şiiri - Mahmut Şaylıkay

Sinmiş yüreklerin buğusunda çizdim yüzünü
Usulcacık iki göz
İki damla gözyaşı
Ve kızarmış bir yüz
Yeterdi benim için

Ahh çocuk!
Herkes senin gibi olmak isterken
Sen herkesdin
O küçücük yüreğegüneşi sığdırıyordun
Hatırlasana
Beraber doğmuştuk
Beraber ölmüştük
Ve yetimliliğe öksüz kalmıştık

Kuru ekmek kardeşliğiydi bizimkisi
Herşeyden öte
Sıcak ekmeğin saltanatına inat
Soğuk düşler meskeniydi soframız
Herkes ortak, herkes kardeş
Ve herkes bizdendi

Seni uzak memleketler
Beni yakın yalvarışlar sarmıştı

Off çocuk!
Sen hala oflayabiliyormusun bilmiyorum ama
Ben oflamakatan çürüttüm beynimi
''Günaydın'' diyecek kadar sabahım olmadı
Gecelere demir attım
Öyle bir yere gelmişim ki
Yedi kapı,koskoca sur ve Dijle hakimdi
Bense tutsak misafir

Hadi çocuk!
Ağlatma beni
Sen öldün, ben yaşadım
Sen gittin, ben kaldım
Ama yaşamanın ölüm olduğunu
Sen öldükten sonra
Seni içimde öldürdükten sonra anladım!