İhTiYaR (2) Şiiri - Zafer Kılıç 3

Hiç dinlemez gece gündüz gezerken.
Elde baston ile kalan ihtiyar.
Takım giyip kendisini bezerken.
Şimdi bu haline gülen ihtiyar.

^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^

Uzun hayat yollarından geçmişti.
Tek başına koca tarla biçmişti.
Zamanında sevda suyu içmişti.
Kızların gönlünü alan ihtiyar..

^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^

Yaz gününde soğuk su içemiyor.
On adım ötesini seçemiyor.
Derenin kenarından geçemiyor.
Denizin dibine dalan ihtiyar.

^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^

Azgın sular gibi coşup çağlayıp.
Yüreğini kızgın narla dağlayıp.
Boşa geçen zamanına ağlayıp.
Akan göz yaşını silen ihtiyar.

^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^

Çocuk bir dağ, oysa etekler gibi.
Son baharda solan çiçekler gibi.
Bir an önce ölümü bekler gibi.
Rengi soluk güle, çalan ihtiyar.

^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^_^^

Zafer dertli, sazı dertli çalarmış.
Mevla kaderi doğmadan yazarmış.
Hayat sonu, iki taşlı mezarmış.
Dünya daim değil,yalan ihtiyar.
..................................... Zafer KILIÇ

Bükülmezken kolu, bükülmüş beli
Dün en akıllıydı, lakabı deli
Bayramdan bayrama öpülür eli
Gurbete çitili salan ihtiyar...........HALİT YILDIRIM

Bir gün gelip bakarsın maziye
Görürsün kendini hayat filminde,
Sevdiklerin aramaz sormaz seni de
Bir kuru dal misali kırılır ihtiyar...........RAMAZAN UĞUR