İhtiyar Şiiri - Kemal Ögel

SÜNGERDİR BENİM PAPUCUM,

SU ÇEKER, ÇEKİÇLİ PESTİL TABANINDAN.

YAŞADIĞI DÖRT KIŞTAN SONRA,

NE AYAĞIMI KORUR, NE KENDİNİ ISITIR.

AKŞAMDAN SABAHA, SOBANIN DİBİDİR YERİ,

SABAH OLUNCA, TAHTAMI TAŞMI BELLİ DEĞİL DERİ.

BEŞ PARMAK BİR TABAN TAŞIR, KIŞTIR,

BEŞ ADIMDA YUMUŞAR AĞIRLAŞIR.

TORUNLARI ÇIKAR KARŞISINA YOLDA,

YAŞITLARINI ÇOKTAN UĞURLADI,

OĞULLARINI GEÇEN KIŞTA.

UTANIR BURUŞMUŞ SOLGUN YÜZÜNDEN,

UTANIR İHTİYAR PAPUCUM SAHİBİNDEN.

SAHİBİDE UTANIR, ONA BAKIP KENDİNDEN.

‘’AMA’’ DER ‘’NE GELİR ELDEN’’

İHTİYARDA OLMASA ÇIPLAK YÜRÜRÜM,

‘’SABIR’’ DER ‘’İHTİYAR PAPUCUM, SABIR’’

‘’BELLİ Mİ OLUR, KIŞ BİTMEDEN ÖLÜRÜM’’

YOLUN SONU, BURAYA KADAR,

‘’ÇOK HAKKIN GEÇTİ’’

‘’HAKKINI HELAL ET, İHTİYAR’’.