Olurda bir gün,
Kesilirse sana gelen mektubum.
Ya mürekkebim kurumuştur,
Ya da......
Kalbim ellerim vazgeçmiştir.
Seni satır satır yazmaya,
Kim bilir.....
Nelerden vazgeçmiştir sen görmeyeli.
Tek başına,
Bataklıkta çırpınan bir güvercin gibi,
Çamura saplanmış bedenim,
Ne kadar çırpınırsam,
O kadar nefes alamıyorum.
Battıkça batıyorum gökyüzüne bakarak.
Hani masmaviydi gökyüzü,
Bu karabulutlar neden.
Yağmur bile uğramazdı,
Şimdi ne değişti,
Vazgeçtim sevgilim,
Sevgilim demeye bile utanıyorum artık,
Battıkca batıyorum gökyüzüne bakarak.
Çok şeyi sineme çektim bunca sene,
Tekbir isyan etmeden,
Bir kere suçlu aramadan,
Senden gelenin,
Başımın üstünde yeri vardı.
Almıyor artık yüreğim,
Battıkca batıyorum gökyüzüne bakarak.
Bilmiyorum......
Ne kadar da nefes alır bu yüreğim,
Yorgun kalbim,
İnan......
Artık beni kurtarmanıda beklemiyorum.
En azından,
Geleceğini umut etmiyorum.
Direnmiyorum,
Baktıkça batıyorum gökyüzüne bakarak.
Kayıt Tarihi : 2.11.2025 00:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!