İhtişam Şiiri - Kasım Kobakçı

Dayatıldı ihtişam, dayanıklılığımızın uzağında,
Bakışlarının ve tırnaklarının değmeyeceği,
Varsayıldı, çatlak taşlarla fısıltıda.
*
İzlenen patika adak.
*
Omurganın gök yeşili, al şafağına,
Akşam dinginliğinde erişti,
*
mühürlenmiş geçitlere, dünyevi tutkular refakat,
Çağdaş telaşta, fani oluş belirdi.
*
Anima mundi.
*
Buharlaşan zihinler, belki de bir adım daha,
Yaklaştırdı Anunnakilerin, kemerli girişlerine,
İşaretlenmiş kutsallığın, içten bağlarını,
Günbatımı, tütsülüğünden soluk verdi.
*
Işıldayan bir taht oldu varoluş.
*
Zeytin filizi düşleriyle seslenen,
Çevik ve heyecanlı, savaşçı hanımlarla,
Eanna yolundan ilerlendi.
*
Ufak sarsıntılarda kesildi, var olma coşkusu,
Duvağı aralanmış, loş görkemli,
Kör edici, keskin bir alevle, kül olup yele karıştı.
*
her şey, acı bir akıbetle sonlandı.