İhtişam Şiiri - Atila Yalçınkaya

Kaldır bakışlarını, şu sema yı gör.
Gezdir nazarını da gözlerini yor.
Bir kez daha olan biteni kendine sor.
Bu İhtişam ve Ahengin sahibini bil.

Her bahar yeniden bir doğum.
Bunca karmaşada görülmez zülüm.
Her yaratılanın yaşantısında bir uyum.
Her yerde sanat, her canlı sanki bir alim.

Denizlerde farklı bir hayat ayrı bir boyut,
Her varlık Allah’ın varlığına birer şahit.
Görünür her tabakada Kudret-i Vahid.
Gösterir Rab’bin cemalini canlı ve camid.

Şu uçsuz bucaksız ovalara bir bak.
Bir bereket, bahçeler bağlar yaprak yaprak.
Kimisi var olmanın şükründe şen ve şakrak.
Kimisi Allah’ın Kudretini yad eder, ağlayarak.

Rabbimin emriyle dağlar birer hazine,
Su gibi nimete daye, şu insanı zalime,
Nasıl çıkmış o yükseğe, zikreder ine ine,
Şar şar sesleri ile teveccühte Rabbine.

Her canlı her an hakkı tespihte,
Kimisi yükseklerde, kimileri alçakta,
Dünya denen geçici bu durakta,
Her şey vazifesini hatasız ifa etmekte.

Fıtrat aleminde hiç isyan görünmez.
Rahman’ın alametleri çoktur hepsi bilinmez.
Bu dünyadan ibret alınmadan gidilmez,

Sübhan’ın Kudretini bilmez bu kul ve dil.
Sonsuz Rahmet deryasında kısa bir menzil.
Kelamın sahibi atila da bir cahil.
Kudreti Rahmanı Anlatır ancak Ehil.
Atıla Yalçınkaya