İhtilal Şiiri - Hatice Ak

Akdeniz’in bakir ve fakir kıyısında
bir kum tanesiyim
ne el değmiş yüreğime
ne kimse dokunabilmiş gönül telime
yıllar boyu umutla beklediğim
şüphesiz sendin sevdiğim

bir zakkum ağacının gölgesine sığınıp
her gündoğumunu nasıl beklediğimi
yani gözlerin değince kuytularına gözlerimin
nasıl aydınlandığımı anlatsam
dinler misin

dalgalar boyunca uzandım
tutuverecek kadar yakınsın ellerime kimi zaman
kimi zaman hayal dünyamı bile zorlarken uzaklığın

biliyorum aslında
tüm bunlar hayal dünyamın oyunları
ve biliyorum oysa
bana, benden daha yakınsın

olur da kirlenirsem hoyrat bir sel akışında
yıka, pakla coştukça coşan şefkatli dalgalarında
işte seninim
al yüreğinin içine ve beni sevdiğini söyle

bazen deli bir rüzgârdır esen
bir deli rüzgâr ki; güzelliklere düşman
esme rüzgâr ne olur, yıkma umutlarımı
kalelerim kumdan…bu hızla esersen
bütün düşlerimin sonu olacak hüsran

umutlarım hep senli, hep senden yana
peki neden uykularımda yoksun
bir bildiğin var elbet, uyanır diye kıyamıyorsun

ama uyandım bak
kumsala serpilmiş gönül bahçemizdeyim
sana sunmak için kır çiçekleri derledim
tüm yasaklara çizgi çekip bu gün ihtilâl yaptı
varlığımı ömrüne adayıp, önüne serdi yüreğim

14.06.2010