12 Mart 1959; Adana'nın ılık bir bahar akşamında Annemin dualarının kabulü ile 4 kız çocuğundan sonra dünyaya gelmişim.
Adana'da ilkokulu bitirdikten sonra, yine aynı şehirde ortaokula başlarım. Ama bir türlü sisteme uyamam ve okulu bırakırım. Bende hata yok. Kesinlikle sistemdeydi hata.
Ben resim çizmeyi ve yazı yazmayı seviyordum oysa, öğretmenlerim bana zorla matematik ve fen yaptırmaya çalıştılar. tabii beceremedim ve pes ettim.
Ben şimdi yine yazı yazıyor ve resim yapıyorum. Arada bir heykel çalışıyorum. o kadar.
nasıl bir aşk'a düştün sen ey gönül
bana hazan, ellere bahar oldu o yar
konacak bir dal ararken bülbül
bana diken, ellere gül oldu o yar
yıllarca beni sever diye bekledim
Ahhh! .
Ak gerdanlı kadın
Güzel, hoş kadın
Yeşili askılı,
Beyazı, oyalı kadın
Belalım kadın! .
alamaz kimse seni benden
bir canım var, olmaz olsun
esirgersem senden
aldğım nefes sensin
suyum, aşım, ekmeğimsin
bırakmam seni ben hiç kimseye
Ben yıllarca kederimden ağladım,
Mutluluktan ağladığım olmadı
Mutluluğu hep uzaktan tanıdım,
Mutluluktan ağladığım olmadı,
Mutluluğun gözyaşları olurmu?
Zaman zaman aklıma düşer
Anarım seni
Zaman zaman düşünürüm
Sana gelmeyi
Korkarım inan, sensiz yaşayamam
Affet beni ne olursun
Ben, saman altından hiç su yürütmedim
Yalamadım bal tutan parmağımı, bekledim
Bana dokunmayan yılan, bin yaşasın, istemem
Bir gün mutlaka banada dokunur, bilirim
Ablam, benim küçük annem
Bir değilki,
Hangisini anlatsam
Benim ablalarım, annelerim
Darbaşımı saranlarım
Anlayanlarım
Bu defa birden çekip gitti eylül
Utanmaz bakışları vardı
Bir orospu gibi soğuktu yüzü
Veda bile etmeden çekti gitti
Sormadım ona 'nereye gidiyorsun'
Zaten artık ilgilenmiyordum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!