İhsan Altınışık Şiirleri - Şair İhsan Al ...

Çıkardım cebimden
sevgi taneciklerini,
serptim insanların
üzerine,
şemsiyesini açtı hemen
kara peçesi yüzünde

Bir masum hayaldin,
ilk aşkın heyecanı,
özlem dolu şarkının,
inciten nakaratı.
Baharı andırırdı gelişin,
hazan kıskanırdı seni.

Bilinmezlik
emin adımlarla ilerliyordu
zaferine,
insanlığın sevda bahçesinde
güller kurumuş
ve

Mehtap yok bu gece
tüm ışıklar sönük
zordur kalabalıkta yalnızlık
sözün geçmez kimseye
bir rüya gibidir sanki
bağırırsın,

Terkedilişin,
zorunlu mirasına
tutsaksın artık.
Sevgi sözcükleri boş gelir,
gözlerin,
ağlamayı öğrenmiştir artık.

Bana unut diyorlar
nasıl sevdim bilmiyorlar
unutursun diyorlar
bilmezlerki hiç onlar,
ateş düştüğü yeri yakar.
Acıyı çeken benim

Sana vermiştim bütün herşeyi,
Ferhatın dağları delip bulamadığı sevgiyi,
uğruna dağlamıştım ben bu yüreği,
beni bir hiç sayan gönüle küstüm.

Yok benim kimseye diyecek sözüm,

Kulağım silemiyor o sesi,
işte bu da hayatımın son nefesi,
hiç mi bitmeyecek bu garibin çilesi,
beni terkettin kara bir pazartesi.

Yaşadığım günlerin en karası,

BELKİDE
Kirlenmişti dünya,
beyaz sevdalar
uzaktı insanoğluna.
Yanlış bir zamanda
yanlış bir yerde

Zaman usulca geçer geceden,
ve sen hala
yalnızlığın kollarında bir acemi.
Sigarana duman olur
ayrılık,
çekersin,çekersin..