Ihlamurlar Beklemez Şiiri - Özdemir Koca

Bilirim Ihlamurları çok severdin,
Ağaçların gölgesinde uzanıp,
Sen Baharlar gelince neşedeydin,
Geç kalma çiçek açtı ağaçlar,
Bilirsin Ihlamurlar hiç beklemez.

Kedilerin koşturması hoşuna gider,
Hani şu ponçik sarı kumral kediler,
Hepsi ağaçların tepesine tırmanır,
Geç kalma çiçekler dökülmesinler,
Bilirsin Ihlamurlar hiç beklemez.

Çay içeriz karşılıklı oturup o parkta,
Mis gibi Ihlamur çiçekleri altında,
Naz etme bu kadar nazlanma yeter,
Ihlamur kokusu etrafta çekilmesinler.
Bilirsin Ihlamurlar hiç beklemezler.

Atla gel bir sarı Taksiye öderim ben,
Kahveyi de zaten ocağa koydum,
Konuşuruz gel çabuk yudum yudum,
Ihlamurlar gölgeye gelmesinler,
Bilirsin Ihlamurlar hiç beklemezler.

Kahve de içeriz, Ihlamurda içeriz,
Bir gelmiş bir gelecekten laf ederiz,
Gözlüğümüzü takarız bozuk göze...
Görürüz Ihlamurları oturup bir köşeye,
Bilirsin Ihlamurlar hiç beklemezler.

Ihlamur kokusu içinde özlem giderme,
Derdimizi unuturuz gel gel seninle,
Ihlamur Kahve falan filan bahane,
Gel artık gel bu garip özlem çeker,
Bilirsin Ihlamurlar hiç beklemezler.