Ihlamurlar Şiiri - Fatma Naz İlhan

ıhlamur kokuyor,
her yerde ıhlamur kokusu var.
ve bir de ortancalar,
ne de güzel açmışlar.
yine bahar geçti, yaz geldi.
dedemi özledim, canımın içi dedemi.
içimde kocaman sevgisini,
bıraktı, göçtü gitti...
ıhlamur kokuyor,
her yerde ıhlamur kokusu var.
"bir ıhlamur kaynat da beraber içelim" derdi dedem.
televizyonda trt müzik açıkken.
muazzez ersoy sahnedeyken,
dinlerdik.
bazen de birlikte söylerdik...
ıhlamur kokuyor,
her yerde ıhlamur kokusu var.
zaman hızla akıp giderken,
ben büyürken ve bunu kabul etmek istemezken,
bazen her şey kötüye giderken,
bazen yolum aydınlanırken,
babamın dükkanında oturmuş içimden bir şeyler dökülürken.
her şey saçmayken bazen de,
ama
leylak apartmanı ne güzel dimi...
sonra önündeki köpek ve kulakları,
kapıdaki süslemeler...
ıhlamur kokuyor,
her yerde ıhlamur kokusu var.
ben küçükken,
ıhlamurlar altında diye bir dizi vardı.
hatırımda kalmış öyle.
ayakkabım sürekli ses çıkarıyor.
cık, cık, cık...
arkadaşım z. bundan kısa film yap diyor.
ben ise devam ediyorum,
yürümeye.
cık, cık, cık...
rüzgar esiyor,
bugün, rüzgar yine değip geçiyor.
ve yine ıhlamur kokuyor,
her yerde ıhlamur kokusu var.
ıh-la-mur-lar.
ıh-
la-
mur-
lar!