Ihlamur Kokulum Şiiri - Kazım Aslan

IHLAMUR KOKULUM

ıhlamur kokulum goncagülüm
neden uzaksın bana?
neden kaçıyorsun gözlerimden?
duymuyormusun sessiz feryatlarımı?
muhtacım sana tut ellerimden.
Dayanılmaz bir yük
ağır geliyor sensizlik,
öyle dolusunki hayatımda
gündüz güneş
gece aysın bendeki dünyanda.
Ne tarafa dönsem hep sen varsın
varımsın,
sen gönlümde kadınım, vazgeçemeyeceğim yarimsin.
Bir kelebek misali
günlük oluyor yaşamım
seni görünce doğuyor,
sen yokken ölüyorum.
Ağır geliyor bana sensizlik.
Sen yanmak ne demek bilirmisin?
kor düştümü yüreğine?
saatlerin yıl oldumu beklerken?
her akşam vedasız gidişler kahretti mi seni?
hiç giderken baktınmı
seni yakanın arkasından?
gitmese dönse birdaha baksam gözlerine dedin mi hiç?
yakınların uzak varların yok oldumu?
kaçak da olsa sevdiğine sarılmanın
utrancını yaşadınmı?
işte ben!
işte ben cennet gözlüm
ben böyle yandım aşkınla,
öyle büyük ki aşkın bende
çıldırıyor duygularım
ve
oan gönlümdeki senle aynı yöne bakmak,
görmek, göstermek istiyorum.
AŞK denen dermensız derdin yıkıntılarını.
Virane gönlümüz harap bakışlarımız görsün,
görsün de sarsın yaraları istiyorum.
Biliyorum ki
sen cennetimin yasak meyvası
yalnızca rüyalarımın hülyası olarak kalacaksın.
Ne kadar çırpınsam da ellerimden tutmayacaksın

Kazım aslan